Prehistorische rotstekeningen

De mens als universele kunstenaar.

Er bestaan meer theorieën over de motieven van onze prehistorische voorouders voor het maken van rotstekeningen dan dat er rotstekeningen zijn. De meest fundamentele theorie die door velen wordt aangenomen, is dat de rotstekeningen niet slechts decoratief waren. Dit wordt ondersteund door het feit dat de rotstekeningen over het algemeen niet in de grotten zijn gemaakt waar de prehistorische mens in leefde. In plaats daarvan werden ze in uiterst onherbergzame en slecht toegankelijke grotten vervaardigd.

Theo van Doesburg en Piet Mondriaan hadden zich het doel gesteld een universele beeldtaal te creëren die gebaseerd was op de wetten die het universum beheersen. Het universele karakter zou regionale en nationale verschillen opheffen. Ze dachten op deze wijze bij te dragen aan de wereldvrede. Ze waren dus van mening dat kunst de maatschappij kon veranderen.

In kunsttheorieën zijn er talloze opvattingen ontwikkeld over wat ‘universele kunst’ is. Bijvoorbeeld de opvatting: “Kunst ontstaat uit een soort innerlijke drang, die de kunstenaar tot expressie dwingt. Aangezien die innerlijke drang bij alle mensen dezelfde is, is kunst per definitie universeel.”

In die dwingende maakbaarheid geloof ik niet. Volgens mij bewijst het scheppen van kunst in alle culturen, door allerlei rassen, onder allerlei omstandigheden, tot zelfs in de oude oertijd, dat in de menselijke aard een universele kunstenaar of kunstliefhebber woont.